Αναστέλλεται η λειτουργία του blog επ' αόριστον λόγω έλλειψης χρόνου,
Thanks για τις αναγνώσεις...
Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου 2009
Λόγια ενός χρηματιστή
"Βγαίνω από το σπίτι μου σαν κλέφτης, όταν εσείς κοιμάστε ακόμη. Γιατί, στα μάτια σας, αυτό έχω γίνει τώρα: ένας λεπρός, ένας κακούργος".
Το παράπονο ενός Αμερικανού χρηματιστή, όπως το έγραψε ο ίδιος στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα».
Μέχρι χθες αυτός ο χρηματιστής ήταν η ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου. Αύριο δεν ξέρει αν θα επιστρέψει από το γραφείο του στο σπίτι με όλα τα προσωπικά του αντικείμενα μέσα σε ένα κουτί, όλη του τη ζωή, τις φωτογραφίες των παιδιών του που δεν τα βλέπει ποτέ, τη φωτογραφία της γυναίκας του που ψάχνει από τώρα δικηγόρο για διαζύγιο.
"Τρέχω με το αυτοκίνητό μου για να φτάσω στο κρυστάλλινο κτίριο της Νέας Υόρκης, με τρώει η αγωνία να μάθω αν ο κόσμος μου γκρεμίστηκε και μ΄ έπιασε στον ύπνο, να μάθω αν θα πρέπει να πω το βράδυ στη γυναίκα μου, αν δεν έχει υπογράψει ακόμη την αίτηση διαζυγίου, πως είμαι ένας άνεργος, χωρίς λεφτά για να πληρώσω τις δόσεις του πανάκριβου σπιτιού μου, να πληρώσω τα σχολειά των παιδιών, να εξοφλήσω τα πολυτελή ψώνια (δεν χρειάζεται ντοκτορά στο Γέιλ για να ξέρεις πως όσο πιο πολλά βγάζεις τόσο πιο πολλά ξοδεύεις). Ένας πρόσφυγας όπως άλλοι 80.000 σαν κι εμένα, που τριγύριζαν με τα Ρέιντζ Ρόβερ στο Μανχάταν χωρίς να δίνουν δεκάρα για κανέναν."
Η εταιρεία όπου δουλεύει ο χρηματιστής μας είναι ακόμη ζωντανή. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει μέχρι πότε. «Δεν είμαι πικραμένος κι ούτε τα έχω με κανέναν», γράφει ο χρηματιστής.
"Ήταν καλό, όσο κράτησε, όπως ένας έρωτας. Μόνο που με στενοχωρεί να νιώθω πως με μεταχειρίστηκαν σαν πόρνη, που αφού πλάγιασαν μαζί της πληρώνοντας όσο όσο, τώρα οι πελάτες της καμώνονται πως δεν την ξέρουν. Τις καλές μέρες, όμως, ήμασταν οι προστάτες άγιοι της νέας μεταβιομηχανικής Αμερικής. Ποιος νοιαζόταν τότε αν παίρναμε το 20% από τα κέρδη, όταν αυτά τα κέρδη ήταν δεκάδες εκατομμύρια; Αύριο θα με καταπιεί κι εμένα κάποια άλλη τράπεζα ή θα απολυθώ ή θα ριχτώ από το παράθυρο ή θα διασωθώ από μια κυβέρνηση που πίστευε στην ελεύθερη αγορά και που τώρα τρέχει με τον πυροσβεστήρα να σβήσει τις φωτιές. Ίσως να καταλήξω κι εγώ σε μια κοινή εμπορική τράπεζα, από εκείνες που ζουν από τους μισθωτούς που καταθέτουν τους μισθούς τους- μισθούς που σήμερα πολύ θα θέλαμε να είχαμε κι εμείς, εμείς που κάποτε δεν καταδεχόμαστε να ρίξουμε ούτε μια ματιά σε όποιον μάς πρότεινε συναλλαγή μικρότερη από 10 εκατομμύρια."
"Ήμασταν οι θεοί, χωρίς κυβερνητικούς ελέγχους και χωρίς ηθικά βάρη. Μέσα στους κρυστάλλινους πύργους μας με τις μπρούντζινες πόρτες, παίζαμε τους κυρίαρχους του Σύμπαντος."
Και τώρα;
"Τώρα, όποτε κοιταζόμαστε κάθε πρωί στον καθρέφτη, αναρωτιόμαστε: Άραγε, τι δουλειά μπορεί να κάνει ένας παπάς, όταν μια μέρα κάποιος του αποδείξει πως ο Θεός δεν υπάρχει πια;".
Πηγή
Το παράπονο ενός Αμερικανού χρηματιστή, όπως το έγραψε ο ίδιος στην εφημερίδα «Ρεπούμπλικα».
Μέχρι χθες αυτός ο χρηματιστής ήταν η ενσάρκωση του αμερικανικού ονείρου. Αύριο δεν ξέρει αν θα επιστρέψει από το γραφείο του στο σπίτι με όλα τα προσωπικά του αντικείμενα μέσα σε ένα κουτί, όλη του τη ζωή, τις φωτογραφίες των παιδιών του που δεν τα βλέπει ποτέ, τη φωτογραφία της γυναίκας του που ψάχνει από τώρα δικηγόρο για διαζύγιο.
"Τρέχω με το αυτοκίνητό μου για να φτάσω στο κρυστάλλινο κτίριο της Νέας Υόρκης, με τρώει η αγωνία να μάθω αν ο κόσμος μου γκρεμίστηκε και μ΄ έπιασε στον ύπνο, να μάθω αν θα πρέπει να πω το βράδυ στη γυναίκα μου, αν δεν έχει υπογράψει ακόμη την αίτηση διαζυγίου, πως είμαι ένας άνεργος, χωρίς λεφτά για να πληρώσω τις δόσεις του πανάκριβου σπιτιού μου, να πληρώσω τα σχολειά των παιδιών, να εξοφλήσω τα πολυτελή ψώνια (δεν χρειάζεται ντοκτορά στο Γέιλ για να ξέρεις πως όσο πιο πολλά βγάζεις τόσο πιο πολλά ξοδεύεις). Ένας πρόσφυγας όπως άλλοι 80.000 σαν κι εμένα, που τριγύριζαν με τα Ρέιντζ Ρόβερ στο Μανχάταν χωρίς να δίνουν δεκάρα για κανέναν."
Η εταιρεία όπου δουλεύει ο χρηματιστής μας είναι ακόμη ζωντανή. Αλλά κανείς δεν μπορεί να πει μέχρι πότε. «Δεν είμαι πικραμένος κι ούτε τα έχω με κανέναν», γράφει ο χρηματιστής.
"Ήταν καλό, όσο κράτησε, όπως ένας έρωτας. Μόνο που με στενοχωρεί να νιώθω πως με μεταχειρίστηκαν σαν πόρνη, που αφού πλάγιασαν μαζί της πληρώνοντας όσο όσο, τώρα οι πελάτες της καμώνονται πως δεν την ξέρουν. Τις καλές μέρες, όμως, ήμασταν οι προστάτες άγιοι της νέας μεταβιομηχανικής Αμερικής. Ποιος νοιαζόταν τότε αν παίρναμε το 20% από τα κέρδη, όταν αυτά τα κέρδη ήταν δεκάδες εκατομμύρια; Αύριο θα με καταπιεί κι εμένα κάποια άλλη τράπεζα ή θα απολυθώ ή θα ριχτώ από το παράθυρο ή θα διασωθώ από μια κυβέρνηση που πίστευε στην ελεύθερη αγορά και που τώρα τρέχει με τον πυροσβεστήρα να σβήσει τις φωτιές. Ίσως να καταλήξω κι εγώ σε μια κοινή εμπορική τράπεζα, από εκείνες που ζουν από τους μισθωτούς που καταθέτουν τους μισθούς τους- μισθούς που σήμερα πολύ θα θέλαμε να είχαμε κι εμείς, εμείς που κάποτε δεν καταδεχόμαστε να ρίξουμε ούτε μια ματιά σε όποιον μάς πρότεινε συναλλαγή μικρότερη από 10 εκατομμύρια."
"Ήμασταν οι θεοί, χωρίς κυβερνητικούς ελέγχους και χωρίς ηθικά βάρη. Μέσα στους κρυστάλλινους πύργους μας με τις μπρούντζινες πόρτες, παίζαμε τους κυρίαρχους του Σύμπαντος."
Και τώρα;
"Τώρα, όποτε κοιταζόμαστε κάθε πρωί στον καθρέφτη, αναρωτιόμαστε: Άραγε, τι δουλειά μπορεί να κάνει ένας παπάς, όταν μια μέρα κάποιος του αποδείξει πως ο Θεός δεν υπάρχει πια;".
Πηγή
Κυριακή 9 Αυγούστου 2009
Πιστοποιημένοι ή όχι οι νέοι επενδυτικοί σύμβουλοι?
Έτος 2000: Ο τότε πρόεδρος της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, καθηγητής Δρ. Σ. Θωμαδάκης εισηγήθηκε και επέβαλε τον θεσμό της πιστοποίησης. Για να γίνει κάποιος πιστοποιημένος αναλυτής έπρεπε να είχε σπουδάσει οικονομικά, να είχε 3 χρόνια προϋπηρεσία και να έδινε κάποιες εξετάσεις. Για να παρέχει επενδυτικές συμβουλές, ή να είναι διαχειριστής χαρτοφυλακίου, έπρεπε να ήταν πτυχιούχος και να είχε παρόμοια προϋπηρεσία. Αυτά ως χτες.
Έτος 2009: Με την απόφαση 3/505-3/4/09 δεν απαιτείται πτυχίο για υποψήφιους επενδυτικούς συμβούλους που έχουν ήδη, απολυτήριο Λυκείου και εμπειρία επτά (7) τουλάχιστον ετών. Στο άρθρο 23 της απόφασης 4/505-3/4/09 ο κος Πιλάβιος όρισε ότι όλες οι πιστοποιήσεις στις τράπεζες, πλέον, παλιές και καινούργιες, θα είναι 7ετείς.
Το αν αυτή η αλλαγή θα κάνει καλό ή κακό στην αγορά και τους καταναλωτές μένει να διαπιστωθεί καθώς και οι υπέρμαχοι και οι κατήγοροι έχουν τα επιχειρήματα τους.
Αυτοί που βλέπουν με κακό μάτι το νέο μέτρο -συνήθως οι πτυχιούχοι επαγγελματίες του κλάδου- ισχυρίζονται ότι το νέο μέτρο θα φέρει πολλούς άσχετους στο χώρο των επενδύσεων και αυτό εκτός του ότι θα μειώσει την αξιοπιστία των υπάρχοντων επενδυτών, ενδεχομένως να αποτελέσει και απειλή για τους καταναλωτές οι οποίοι μην έχοντας καμία διαβεβαίωση ή πιστοποίηση στα χέρια τους, εμπιστεύονται τα χρήματα τους σχεδόν στην τύχη.
Επίσης εφόσον ακόμα και ένας απόφοιτος λυκείου θα μπορεί να γίνει επενδυτής, και δεν θα απαιτείται καμία προϋπόθεση, υπάρχει φόβος ότι θα επαναληφθεί το μοντέλο του '99 τότε που ίσχυε το "ό,τι δηλώσεις είσαι" και υπήρχαν τα κωμικοτραγικά φαινόμενα άνθρωποι με χαρτί πανεπιστημίου και βασικές οικονομικές γνώσεις να εμπιστεύονται τα χρήματα τους και την περιουσία μιας ζωής στα χέρια παπαγαλάκηδων και "επαγγλματιών" της μια βραδιάς.
Μάλιστα αυτή η καινούρια απόφαση εξόργισε τόσο πολύ τους επαγγελματίες του χρηματοοικονομικού χώρου που τόσο η ένωση Αναλυτών, όσο και δεκάδες επαγγελματίες άλλων ειδικοτήτων που έχουν ήδη πληροφορηθεί ετοιμάζουν κύμα ατομικών και συλλογικών προσφυγών κατά της απόφασης 4/505, πιθανόν εντός της εβδομάδος και πάντως πριν τα μέσα Αυγούστου που λήγει η προθεσμία προσφυγής.
Ωστόσο και η αντίθετη άποψη έχει επιχειρήματα. Αν κοιτάξει κανείς στην Αμερική, κάποιος μπορεί να διαχειριστεί 25 εκατομμύρια δολλάρια (φίλων ή σε fund) χωρίς καμία προϋπόθεση ή χαρτί πανεπιστημίου. Απλά γνωστοποιείς ότι το κάνεις στην εκεί επιτροπή.
Ακόμα αν απαιτείται πτυχίο για να γίνει κάποιος επενδυτής αυτομάτως το επάγγελμα αυτό γίνεται κλειστό με τα όποια μειονεκτήματα έχει μια κλειστή προστατευόμενη συντεχνία. Εξάλλου οι επενδυτικοί σύμβουλοι είναι σαν πωλητές έτοιμων επενδυτικών προϊόντων που "κατασκευάζονται" στις επενδυτικές εταιρίες. Τα προϊόντα σχεδιάζουν μαθηματικοί και οικονομολόγοι, ολοι PhD. Οι απόφοιτοι πανεπιστημίου ούτε ξέρουν, ούτε ασχολήθηκαν στο πανεπιστήμιο με στοχαστική ανάλυση, μοντελοποίηση-προσομοίωση αγορών, ρίσκα και συναφή. Δεν διαφέρουν δηλαδή σε πολλά από έναν άσχετο ή όπως το έθεσε κάποιος: από πότε ο πωλητής ενός αυτοκινήτου πρέπει να ξέρει θερμοδυναμική καυσίμων για να πουλήσει αυτοκίνητα;
Αν λοιπόν κάποιος (ας έχει τελειώσει Λύκειο) μπορεί με 7 χρόνια εμπειρίας να πιστοποιηθεί, τότε η αγορά των αναλυτών ανοίγει. Δέχεται περισσότερους υποψήφιους και ο ανταγωνισμός αυξάνει.
Το ίδιο σκεπτικό, με λίγο διαφορετικό τρόπο: αφού το Σύνταγμα της Ελλάδος επιτρέπει την ελευθερία της άποψης, οποιοσδήποτε, ακόμα και ο μανάβης στην λαϊκή, μπορεί να εκφράσει άποψη και να την αιτιολογήσει για την χρηματιστηριακή αγορά και να ασχοληθεί και επαγγελμετικά με αυτό αν το επιθυμεί. Το αν εγώ τον ακολουθήσω, είναι καθαρά δικό μου θέμα και δική μου ευθύνη και στα κέρδη και στις ζημιές. Δεν είναι οι άνθρωποι, άβουλα όντα, ανεγκέφαλα, για να ενεργούν ότι τους λένε οι χρηματιστές και αναλυτές, χωρίς να το επεξεργαστούν οι ίδιοι. Ας αφήσουμε λοιπόν την αγορά να κρίνει πιοι κάνουν για αναλυτές και το κράτος, το μόνο που πρέπει να παρεμβαίνει, είναι στις παρανομίες για να μην συμβαίνουν ή αν συμβαίνουν, να τιμωρούνται αυστηρά.
Εδώ μέχρι και νομπελίστες έχουν εμπλακεί σε μεγάλες οικονομικές αποτυχίες όπως την περίπτωση LTCM, για να μην αναφερθούμε στις καταστροφές σε παγκόσμιο επίπεδο που έχουν γίνει απο 'αναλύσεις' κατόχων PhD/DBA/MBA/MSc κλπ. Ο χειρότερος στην Lehman/Bear/Merrill είχε μεταπτυχιακό απο κορυφαίο ίδρυμα.
Εκτός αυτού, τέσσερις επενδυτές με τα καλύτερα επενδυτικά ιστορικά δεν είχαν κύριες σπουδές στα οικονομικά. O Walter Schloss δεν πήγε ποτέ στο κολέγιο, το βασικό πτυχίο του William Ruane ήταν ηλεκτρολόγος μηχανικός (έκανε αργότερα σπουδές και στα οικονομικά), o Charlie Munger δικηγόρος και ο Tom Knapp χημικός.
Η δική μου άποψη είναι ότι το επάγγελμα του επενδυτή θα πρέπει να απαιτεί πιστοποίηση. Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν μπορεί να προβλέψει 100% πως θα εξελιχθεί μια επένδυση, όταν όμως διαχειρίζεσαι μεγάλα χρηματικά ποσά που μάλιστα δεν είναι δικά σου, πρέπει να έχεις πιστοποιήσει ότι διαθέτεις τουλάχιστον κάποιες τυπικές γνώσεις και δεν είναι τελείως στον άερα εκείνοι που θα σε εμπιστευθούν.
Σίγουρα έχουν κάνει λάθη άνθρωποι με PhD όμως σε ποιον επαγγελματικό κλάδο δεν γίνονται? Στον ιατρικό, στον κατασκευαστικό, στον κλάδο της πληροφορικής, παντού άνθρωποι με πτυχία και επιβλητικούς τίτλους μπορεί να μην καταφέρουν να ανταποκριθούν στις "πιστοποιήσεις". Δεν σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει όλοι να είναι ό,τι δηλώσουν χωρίς έλεγχο.
Ακόμα και οι πιο φιλελεύθεροι που ισχυρίζονται ότι πρέπει να αφήνεται στην ευχέρεια του καθενός να επιλέγει τον άνθρωπο που θα εμπιστευθεί τα λεφτά του, αν και εκ πρώτης άποψης φαίνονται σωστοί, αρκεί να υπενθυμίσω από ποιον αναζητούσαν όλοι ευθύνες για την κατάρρευση του '99. Πόσο υποκριτικό και εριστικό θα φαινόταν να άκουγαν όλοι εκείνοι που έχασαν τα λεφτά τους "ας πρόσεχες ποιον εμπιστευόσουν"?
Σάββατο 1 Αυγούστου 2009
Πιστωτικές κάρτες από... το εξωτερικό
Πολλές φορές κάποιος που παρακολουθεί τα επιτόκια θα εκπλαγεί με τις διαφορές που υπάρχουν μεταξύ των ελληνικών και των ευρωπαϊκών επιτοκίων στις πιστωτικές κάρτες και στα δάνεια. Αν και μπορείς να παραγγείλεις και να παραλάβεις πολύ εύκολα καταναλωτικά προϊόντα από το εξωτερικό δεν ισχύει το ίδιο για τα τραπεζικά όπου περιοριζόμαστε στην... εγχώρια αγορά.
Αυτό όμως φαίνεται ότι θα αλλάξει για μας από 1/1/2010 οπότε και γίνεται νόμος του κράτους η κοινοτική οδηγία για την καταναλωτική πίστη που θα έχει ήδη ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο νωρίτερα τον Σεπτέμβριο. Πρακτικά αυτό θα επιτρέψει στους έλληνες καταναλωτές να παίρνουν δάνεια και κάρτες από τράπεζες άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους όρους που ισχύουν εκεί. Έτσι ο έλληνας καταναλωτής θα μπορεί να συνάψει καταναλωτικό δάνειο ή να βγάλει πιστωτική κάρτα με τα (χαμηλότερα συνήθως) επιτόκια που ισχύουν σε χώρες της Ε.Ε.
Η οδηγία θα καλύπτει συμβάσεις πίστωσης που αφορούν ποσά από 200 έως 75.000 ευρώ και θα αφορά και τις πιστωτικές κάρτες. Με αυτό τον τρόπο το υπουργείο Ανάπτυξης θεωρεί ότι «Ανοίγει σημαντικά η αγορά δανείων και η ενίσχυση του ανταγωνισμού θα συμβάλλει στην βελτίωση των τραπεζικών προϊόντων και, πιθανώς, στην μείωση των επιτοκίων».
Επίσης, ο υπουργός Ανάπτυξης επεσήμανε ότι με την ενσωμάτωση της οδηγίας όλοι οι καταναλωτές στην Ε.Ε. θα λαμβάνουν μέσω του εντύπου των «τυποποιημένων ευρωπαϊκών πληροφοριών καταναλωτικής πίστης» τις ίδιες πληροφορίες, ούτως ώστε εύκολα να μπορούν να συγκρίνουν και να επιλέγουν την πλέον συμφέρουσα τραπεζική υπηρεσία ή προϊόν, είτε στην χώρα τους είτε σε άλλο κράτος-μέλος, καθώς και να επωφελούνται από τραπεζικά προϊόντα που δεν διατίθενται στη χώρα τους. Στη συνέχεια θα μπορεί μέσω Ίντερνετ να επιλέγει την τράπεζα της αρεσκείας του.
Πάμε τώρα και σε κάτι σημαντικό. Το Υπουργείο Οικονομίας επεξεργάζεται ήδη το νέο θεσμικό πλαίσιο και από τις αρχές του έτους, οι μεγάλες επιχειρήσεις λιανικής θα μπορούν να συστήνουν αυτόνομες εταιρίες έκδοσης και διαχείρισης πιστωτικών καρτών, χωρίς να είναι απαραίτητη η σύμπραξη με τράπεζα. Δηλαδή καλώς ή κακώς δεν θα αναγκαζόμαστε να βάλουμε μεσάζοντες για να βγάλουμε μια κάρτα, αρκεί μια επίσκεψη στο σουπερ μάρκετ της γειτονιάς. Αν θα ευδοκιμήσει κάτι τέτοιο θα φανεί στο μέλλον αν και εκ πρώτης όψεως μου φαίνεται βολικό.
Μάλιστα σε μια απίστευτη δήλωση από τον κ. Χατζηδάκη που φαίνεται ότι σκέφτεται την προστασία των καταναλωτών και μόνο θα δημιουργήσει ένα ειδικό γραφείο υποστήριξης καταναλωτή τραπεζικών προϊόντων. Η νέα αυτή έμπνευση θα προσφέρει (τουλάχιστον θεωρητικά):
* Τηλεφωνική γραμμή για την καταγραφή ερωτήσεων, παραπόνων και καταγγελιών για θέματα της χρηματοπιστωτικής αγοράς
* Χαρτογράφηση των προσφερομένων τραπεζικών προϊόντων
* Συμβουλευτική υποστήριξη του καταναλωτή για τη καλύτερη δυνατή επιλογή δανείου ή άλλου τραπεζικού προϊόντος
* Νομική υποστήριξη σε αρχικό στάδιο, για την απεμπλοκή από διάφορα προβλήματα
* Ενημέρωση για τα δικαιώματα των καταναλωτών που απορρέουν από το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει.
Εκτός όμως από τα παραπάνω το γραφείο θα είναι άχρηστο αν δεν κάνουν κάτι οι καταναλωτές από μόνοι τους για να προστατευθούν από ορισμένες παράλογες και παράνομες χρεώσεις που ενώ υπάρχει δεδικασμένο που δικαιώνει αυτούς που αρνούνται να πιαστούν κορόϊδα, αυτές συνεχίζουν ακάθεκτες.
Αυτό όμως φαίνεται ότι θα αλλάξει για μας από 1/1/2010 οπότε και γίνεται νόμος του κράτους η κοινοτική οδηγία για την καταναλωτική πίστη που θα έχει ήδη ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο νωρίτερα τον Σεπτέμβριο. Πρακτικά αυτό θα επιτρέψει στους έλληνες καταναλωτές να παίρνουν δάνεια και κάρτες από τράπεζες άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους όρους που ισχύουν εκεί. Έτσι ο έλληνας καταναλωτής θα μπορεί να συνάψει καταναλωτικό δάνειο ή να βγάλει πιστωτική κάρτα με τα (χαμηλότερα συνήθως) επιτόκια που ισχύουν σε χώρες της Ε.Ε.
Η οδηγία θα καλύπτει συμβάσεις πίστωσης που αφορούν ποσά από 200 έως 75.000 ευρώ και θα αφορά και τις πιστωτικές κάρτες. Με αυτό τον τρόπο το υπουργείο Ανάπτυξης θεωρεί ότι «Ανοίγει σημαντικά η αγορά δανείων και η ενίσχυση του ανταγωνισμού θα συμβάλλει στην βελτίωση των τραπεζικών προϊόντων και, πιθανώς, στην μείωση των επιτοκίων».
Επίσης, ο υπουργός Ανάπτυξης επεσήμανε ότι με την ενσωμάτωση της οδηγίας όλοι οι καταναλωτές στην Ε.Ε. θα λαμβάνουν μέσω του εντύπου των «τυποποιημένων ευρωπαϊκών πληροφοριών καταναλωτικής πίστης» τις ίδιες πληροφορίες, ούτως ώστε εύκολα να μπορούν να συγκρίνουν και να επιλέγουν την πλέον συμφέρουσα τραπεζική υπηρεσία ή προϊόν, είτε στην χώρα τους είτε σε άλλο κράτος-μέλος, καθώς και να επωφελούνται από τραπεζικά προϊόντα που δεν διατίθενται στη χώρα τους. Στη συνέχεια θα μπορεί μέσω Ίντερνετ να επιλέγει την τράπεζα της αρεσκείας του.
Πάμε τώρα και σε κάτι σημαντικό. Το Υπουργείο Οικονομίας επεξεργάζεται ήδη το νέο θεσμικό πλαίσιο και από τις αρχές του έτους, οι μεγάλες επιχειρήσεις λιανικής θα μπορούν να συστήνουν αυτόνομες εταιρίες έκδοσης και διαχείρισης πιστωτικών καρτών, χωρίς να είναι απαραίτητη η σύμπραξη με τράπεζα. Δηλαδή καλώς ή κακώς δεν θα αναγκαζόμαστε να βάλουμε μεσάζοντες για να βγάλουμε μια κάρτα, αρκεί μια επίσκεψη στο σουπερ μάρκετ της γειτονιάς. Αν θα ευδοκιμήσει κάτι τέτοιο θα φανεί στο μέλλον αν και εκ πρώτης όψεως μου φαίνεται βολικό.
Μάλιστα σε μια απίστευτη δήλωση από τον κ. Χατζηδάκη που φαίνεται ότι σκέφτεται την προστασία των καταναλωτών και μόνο θα δημιουργήσει ένα ειδικό γραφείο υποστήριξης καταναλωτή τραπεζικών προϊόντων. Η νέα αυτή έμπνευση θα προσφέρει (τουλάχιστον θεωρητικά):
* Τηλεφωνική γραμμή για την καταγραφή ερωτήσεων, παραπόνων και καταγγελιών για θέματα της χρηματοπιστωτικής αγοράς
* Χαρτογράφηση των προσφερομένων τραπεζικών προϊόντων
* Συμβουλευτική υποστήριξη του καταναλωτή για τη καλύτερη δυνατή επιλογή δανείου ή άλλου τραπεζικού προϊόντος
* Νομική υποστήριξη σε αρχικό στάδιο, για την απεμπλοκή από διάφορα προβλήματα
* Ενημέρωση για τα δικαιώματα των καταναλωτών που απορρέουν από το θεσμικό πλαίσιο που ισχύει.
Εκτός όμως από τα παραπάνω το γραφείο θα είναι άχρηστο αν δεν κάνουν κάτι οι καταναλωτές από μόνοι τους για να προστατευθούν από ορισμένες παράλογες και παράνομες χρεώσεις που ενώ υπάρχει δεδικασμένο που δικαιώνει αυτούς που αρνούνται να πιαστούν κορόϊδα, αυτές συνεχίζουν ακάθεκτες.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
