Τελωνειακοί και φαρισαίοι

Τελωνειακοί και φαρισαίοι

Άπαντες έχουν καταλάβει ότι οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα είναι κατά βάθος συμπονετικές, παρά τον τσαμπουκά που επιδεικνύουν στην αρχή.

Προαναγγελθείσες εξελίξεις

Δε χρειάστηκαν περισσότερες από δύο ημέρες, για να ξεκινήσουν τα ρεπορτάζ που αναφέρουν ότι η απεργία των τελωνειακών προκαλεί προβλήματα ανεφοδιασμού της αγοράς. Στη συνέχεια, οι ρεπόρτερ αναφέρονται ειδικότερα στα πρατήρια υγρών καυσίμων όπου οι αντλίες στερεύουν σιγά-σιγά και ήδη βλέπουμε τις συνήθεις πλέον ουρές για μερικά γαλόνια καυσίμου. Πριν καλά καλά ξεκινήσει η απεργία, ακόμη και όσοι δεν οδηγούν γνώριζαν ότι μια τέτοια κινητοποίηση θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στα προβλήματα ανεφοδιασμού και έτσι όσοι έχουν αυτοκίνητα σπεύδουν να γεμίσουν καλού-κακού τα ρεζερβουάρ τους.

Άπαντες λοιπόν γνωρίζουμε ότι θα δημιουργηθεί πρόβλημα. Αρχικά στα καύσιμα, στη συνέχεια στο ανεφοδιασμό της αγοράς με τρόφιμα και μετά δεν ξέρω και ΄γω που αλλού. Το γνωρίζει φυσικά και η κυβέρνηση. Μάλιστα, το γνώριζε νωρίτερα από εμάς, καθώς οι τελωνειακοί είχαν προειδοποιήσει για τις κινητοποιήσεις. Παραμένει όμως ανένδοτη και δε διαπραγματεύεται μαζί τους θέματα για τα οποία έχει λάβει εδώ και καιρό αποφάσεις. Η εικόνα μιας κυβέρνησης που εμμένει στις αποφάσεις της, αποπνέει μια σοβαρότητα. Δε θα ήταν ευχάριστο να αλλάζει πολιτική κάθε φορά που κάποιος αντιδρά.
Vs


Με γνωστή κατάληξη

Μάλιστα σε μια σοβαρή κοινωνία θα είχε και την αμέριστη στήριξη των πολιτών. Όταν έμαθε λοιπόν τις προθέσεις των τελωνειακών, είχε δυο επιλογές. Η πρώτη ήταν να σαλπίσει άτακτη υποχώρηση και να "συμφωνήσει με τα δίκαια αιτήματα του κλάδου". Θα ήταν ένα μικρό πλήγμα στο κύρος της, αλλά θα μπορούσε να στηρίξει επικοινωνιακά το θέμα, λέγοντας ότι "αφουγκράζεται τα προβλήματα της κοινωνίας και των επαγγελματικών ομάδων, προσαρμόζοντας την πολιτική της". Η δεύτερη επιλογή είναι φυσικά να μείνει ανένδοτη στις θέσεις της. Ο δύσκολος αυτός δρόμος απαιτεί φυσικά έναν σχεδιασμό. Πρέπει να αναλογιστεί το κόστος που θα έχει στην εικόνα της η ταλαιπωρία των πολιτών, να τους ενημερώσει ότι οι ώρες είναι δύσκολες αλλά απαιτείται τόλμη για να πάμε μπροστά και φυσικά να έχει έτοιμο ένα σχέδιο έκτακτης δράσης για την περίπτωση που τα πράγματα "ξεφύγουν" και οι οδηγοί γεμίζουν τα ρεζερβουάρ με μπουκαλάκια βενζίνης από το σούπερ μάρκετ, την ώρα που η αγορά θα βάζει λουκέτο από την έλλειψη εμπορευμάτων.

Μέχρι τώρα, στην Ελλάδα επιλέγεται μια τρίτη μεσοβέζικη λύση. Η Κυβέρνηση επιδεικνύει τσαμπουκά τις πρώτες ημέρες των κινητοποιήσεων και μαλακώνει, όπως το κρέας που σιτεύει, τις επόμενες ή περιμένει να "μαλακώσουν" οι απεργοί, βασιζόμενη στην καλή τους θέληση και την κακή τους οικονομική κατάσταση που δεν επιτρέπει μακροχρόνιους αγώνες. Τελικά υπαναχωρεί υπό το βάρος της κατακραυγής, έχοντας όμως ήδη προκαλέσει πανικό στους πολίτες. Ποιος ο στόχος μιας τέτοιας πολιτικής; Οι μεταρρυθμίσεις (σωστές ή λάθος) δεν προχωρούν, καθώς όλοι γνωρίζουν ότι τελικά η Κυβέρνηση θα σπάσει αργά ή γρήγορα και ξεκινούν κινητοποιήσεις για οποιοδήποτε θέμα. Από σοβαρά θεσμικά προβλήματα του κλάδου μέχρι παράλογες απαιτήσεις που ντύνονται με έναν μανδύα σοβαρότητας.

Αρθρογράφος: Σταμάτης Ζαχαρός