Διεκδικήσεις και παραλογισμοί

Πριν από λίγες μέρες μας μοίρασαν στην σχολή τα γνωστά φυλλαδιάκια τους οι κάθε λογής παρατάξεις για να εκφράσουν δήθεν τη γνώμη τους για το πανεπιστήμιο και αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Αν και αυτά που θα διαβάσει κανείς είναι λίγο πολύ γνωστά και αόριστα, αποφάσισα να ρίξω μια ματιά. Έφριξα.

Τα φυλλάδια και οι απόψεις αυτές εκφράζονται μέσα στην ΑΣΟΕΕ, την πιο υψηλόβαθμη οικονομική σχολή στην Ελλάδα που υποτίθεται ότι σκοπός της είναι να μορφώσει και να εκπαιδεύσει τους αυριανούς οικονομολόγους. Ανθρώπους που με ρεαλισμό θα προσπαθήσουν να προτείνουν οικονομικά μέτρα και να αποφεύγουν αοριστολογίες όταν ζητείται η γνώμη τους. Αν αυτά που θα γράψω παρακάτω είναι ότι καλύτερο έχουν να προτείνουν, λυπάμαι.

Διεκδικούμε, λοιπόν:

1) Πλήρη σταθερή 35ωρη εργασία. Απαγόρευση των απολύσεων.

Πως ακριβώς και με ποια μέτρα μπορεί κάποιος να ζητάει σήμερα σταθερή 7ωρη εργασία για όλους είναι κάτι που δεν μπορώ να καταλάβω. Δηλαδή σε μια τόσο ελεύθερη κοινωνία όπως η σημερινή, με τόσες χιλιάδες διαφορετικές ειδικότητες και διαφορετικές απαιτήσεις σε ανθρώπινο δυναμικό ζητάμε 0% ανεργία. Μάλιστα.

Αν δηλαδή μια επιχείρηση ή το Δημόσιο χρειάζεται 10 υπαλλήλους για να λειτουργήσει θα πρέπει να προσλάβει 100 για να μην είναι κανείς άνεργος. Το ποιος θα τους πληρώνει ή το ποιος θα κανονίζει πόσοι ακριβώς χρειάζονται κάθε φορά είναι κάτι που δεν ξεκαθαρίζεται στο φυλλάδιο.

2)Κατώτερο μισθό 1400 ευρώ, κατώτερο μεροκάματο 56 ευρώ, κατώτερη σύνταξη και επίδομα ανεργίας 1120 ευρώ. Υπολογισμό του χρόνου ανεργίας σαν συντάξιμου χρόνου.

Εδώ πραγματικά τα είδα όλα. Εδώ φαίνεται η ασχετοσύνη ή η φανφαρολογία που διακρίνει όσους γράφουν αυτά τα φυλλάδια. Πραγματικά με τι να αρχίσω, ότι με 1400 ευρώ κατώτερο μισθό θα έκλειναν την επόμενη μέρα τα πάντα, ότι όλοι οι υπάλληλοι θα βρίσκονταν στο δρόμο, ότι το έλλειμα στο δημόσιο θα εκτοξευόταν σε δυσθεώρητα ύψη, τι απ' όλα; Όσοι αμοίβονται δηλαδή με 1400 ευρώ σήμερα πόσο θα έπρεπε να παίρνουν; Κι αυτοί που αμοίβονται με 3000 ευρώ;

Επίσης τα τζιμάνια δεν μπορούν να σκεφτούν ή δεν ξέρουν τη διαφορά μεταξύ σχετικού και απόλυτου μισθού. Όταν ξαφνικά διπλασιάζεις τον κατώτερο μισθό η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών δεν διπλασιάζεται. Στοιχειώδες ακόμα και για πρωτοετείς φοιτητές αυτό γιατί αμέσως θα διπλασιαστούν οι τιμές των αγαθών και των υπηρεσιών ώστε να εξισσοροπηθεί η κατάσταση. Και 100.000 ευρώ να γίνει ο κατώτατος μισθός, ceteris paribus, η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών δεν αλλάζει. Απλό.

Πάμε τώρα στο επίδομα. Πραγματικά τα 280 ευρώ που είναι η διαφορά μεταξύ ανεργίας και εργασίας αποτελούν το κίνητρο για να εργαστεί κάποιος; Δηλαδή αντί να κάθεται να πληρώνεται κάποιος φοιτητής/νέος θα προτιμήσει να εργάζεται για 280 ευρώ. Κι αν αυτό αμφισβητείται από κάποιους ότι αποτελεί κίνητρο, ας σκεφτούν ποιος απο μας θα δούλευε σήμερα 8ωρο για 280 ευρώ μηνιαίο μισθό.

Όσο για το να προσμετράται ο χρόνος ανεργίας στα συντάξιμα χρόνια, είναι καλό σαν ιδέα αλλά σε συνδυασμό με την πρόταση για το επίδομα ανεργίας θα τίναζε στον αέρα σε χρόνο ρεκόρ ακόμα και το πιο υγιές οικονομικό σύστημα.

3) Αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης για την παιδεία τουλάχιστον στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού.

Το τουλάχιστον μου άρεσε. Για να μην παρεξηγηθώ δεν είμαι κατά της αύξησης της χρηματοδότησης στην παιδεία, ίσα ίσα που μαζί με την υγεία αποτελούν τους σημαντικότερους τομείς που πρέπει να δωθεί προτεραιότητα. Όμως να απαιτείς τον πενταπλασιασμό των εξόδων για την παιδεία είναι τουλάχιστον ουτοπικό. Δηλαδή τι ποσοστό μένει για την υγεία, για τις συντάξεις, για την κοινωνική ασφάλιση, για την έρευνα και και και..; Που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα;

4)Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας.

Δεν μπορώ να το σχολιάσω καθώς περνάμε σε μια άλλη συζήτηση κυριώς πολιτικού περιεχομένου που δεν θέλω, τουλάχιστον προς το παρόν, να επεκταθώ. Και πάλι όμως σαν οικονομικό μέτρο μου φαίνεται περίεργο.

Αυτά ήταν τα πιο ακραία μέτρα που πρόλαβα να διαβάσω. Προσπάθησα να τα σχολιάσω χωρίς προκαταλήψεις και πολιτικές παρωπίδες, με καθαρά οικονομικά κριτήρια. Σχολίασα τις πιο εξωφρενικές απαιτήσεις, καθώς η λίστα ήταν ατελείωτη: Κατάργηση ανατοκισμού, κατάργηση φορολογίας, συνταξιοδότηση στα 55, άμεση εφαπαξ καταβολή εισφορών σε όλους τους Δημόσιους Υπαλλήλους κτλ κτλ.

Αυτά τα μέτρα επαναλαμβάνω ότι θα περίμενα να τα διαβάσω σε σχολές όπως η Φιλοσοφική όπου μπορούν να γίνουν πιο αόριστες προτάσεις και συζητήσεις. Σε μια καθαρά τεχνοκρατική σχολή όμως, όπου υποτίθεται ότι μαθαίνεις ορθολογική και ρεαλιστική σκέψη για να μπορείς να την εφαρμόσεις όταν αποφοιτήσεις είναι τραγικό να εκφράζεσαι με τόσο ανεύθυνο και λαϊκίστικο τρόπο. Δεν είναι πολιτικό το θέμα, είναι κοινής λογικής που διαπιστώνω ότι λείπει από μερικούς.

Αν είμαι τόσο λάθος στον τρόπο που σκέφτομαι ή κάποιος βρίσκει αυτά τα μέτρα ρεαλιστικά, ας κάνει ένα comment ή ας στείλει email και θα παρουσιάσω σε νέο άρθρο αυτολεξεί τις απόψεις του.