Πέμπτη 22 Ιανουαρίου 2009

Επιχειρήσεις Vs διεθνών οίκων

Την αρχή την έκανε ο κ. Αγγελόπουλος επειδή θεώρησε η Citigroup έθιξε σε έκθεσή της την Χαλυβουργική. Τη σκυτάλη των δικαστικών μέτρων παίρνει η Τράπεζα Πειραιώς κατά της Deutsche Bank. Είναι το τέλος των αναλύσεων;

Η προσφυγή στη Δικαιοσύνη είναι μία ασυνήθιστη διαδικασία σε ό,τι αφορά τις εκθέσεις των διεθνών επενδυτικών οίκων. Οι δύο αυτές περιπτώσεις, της Χαλυβουργικής και της Τράπεζας Πειραιώς είναι εξαιρετικά σπάνιες. Δεν είναι συνηθισμένο επιχειρήσεις να στρέφονται κατά χρηματοοικονομικού οίκου θεωρώντας ότι θίχτηκαν από μία έκθεσή αναλυτή του.

Μέχρι σήμερα οι θιγμένοι δεν είχαν αντιδράσει κι ας είχαν υπάρξει περιπτώσεις που έχριζαν της άμεσης επέμβασης των εποπτικών αρχών. Όχι μόνο διότι η αγορά ήταν ανοδική και μπορούσε να απορροφήσει εύκολα τους κραδασμούς από μία αρνητική έκθεση, αλλά κι επειδή οι επιχειρήσεις δεν ήθελαν να ανοίξουν μέτωπο με τους ξένους οίκους. «Σήμερα απέναντι, αύριο μαζί», ήταν το σύνθημα που επικρατούσε, καθώς ήταν βέβαιο ότι θα έφτανε κάποια στιγμή η ώρα που οι βασικοί μέτοχοι των εταιρειών θα είχαν ανάγκη τις υπηρεσίες των διεθνών οίκων. Σήμερα, με τις μετοχές να έχουν ήδη κατρακυλήσει στα... τάρταρα, οι δημόσιες σχέσεις έρχονται σε δεύτερη μοίρα. Άλλα είναι τα πράγματα εκείνα που προέχουν.

Είναι αλήθεια ότι αν η υπόθεση των δικαστικών προσφυγών πάρει διάσταση, οι επενδυτές θα βρίσκουν στο εξής μόνο καλά λόγια στις εκθέσεις των αναλυτών! Η υπόθεση αυτή μοιάζει σαν να «ποινικοποείται» η ελεύθερη σκέψη, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Θα λέγαμε μάλιστα ότι οι δύο αυτές περιπτώσεις σηματοδοτούν το τέλος της εποχής των «δεινοσαύρων» στις χρηματιστηριακές αγορές. Τις εποχές που για να συμβεί οτιδήποτε θα έπρεπε να έχει τις... ευλογίες από κάποιον οίκο του εξωτερικού. Οι εκθέσεις των διεθνών οίκων έχουν βρεθεί τα τελευταία χρόνια στο στόχαστρο των επενδυτών και όχι άδικα. Οι ξένοι οίκοι έδωσαν αυτό το δικαίωμα.

Από την άλλη πλευρά, το ότι κάποιος προσφεύγει στη Δικαιοσύνη δεν σημαίνει ότι έχει και απαραίτητα δίκιο. Σημαίνει όμως ότι οι ξένοι οίκοι θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί στο τι γράφουν και στο τι προτείνουν. Να είναι τουλάχιστον προετοιμασμένοι για να αντικρούσουν τους ισχυρισμούς των διαδίκων τους στις αίθουσες των Δικαστηρίων.

Αρθρογράφος: Θανάσης Μαυρίδης

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Βιοκαύσιμα, κομμωτήρια και άλλες τρίχες...

Συνέβη και σε εσάς να παρατηρήσετε ότι στη γειτονιά σας τον τελευταίο χρόνο ξεφύτρωσαν πολλά κομμωτήρια και κάτι ψιλικατζίδικα τύπου μίνι-μάρκετ σε δρόμους μάλιστα που δεν δικαιολογείται με τίποτα ούτε κομμωτήριο ούτε μίνι-μάρκετ;

Συνέβη επίσης και σε εσάς να παρατηρήσετε ότι αυξήθηκαν οι θαμώνες στα καφενεία μικρών και μεγάλων χωριών επειδή οι νέοι αυτοί θαμώνες υπολογίζουν ότι θα γίνουν «επενδυτές» στα βιοκαύσιμα, περιμένοντας να παραδώσουν την αγροτική τους παραγωγή σε μονάδες βιοκαυσίμων που (με τη σειρά τους) φιλοδοξούν να ενταχθούν στην «αλυσίδα» παραγωγής βιοκαυσίμων στην Ελλάδα εις αντικατάσταση του πετρελαίου;

Όσοι λοιπόν, μαζί με εμένα, είχατε παρατηρήσει αυτές τις αδικαιολόγητες κινήσεις και απορούσατε για το τι συμβαίνει ήλθε η ώρα να λύσετε τις απορίες σας.

Και ξεκινάμε από τα κομμωτήρια. Η κυβέρνηση σκέφθηκε πολύ σωστά ότι πρέπει να ενεργοποιήσει την πολιτική της για την ενίσχυση των μικρομεσαίων προκειμένου να ενισχύσει τον τζίρο στην αγορά και να προκαλέσει ώθηση στην ατμομηχανή της οικονομίας. Διαφήμισε λοιπόν μέχρι εκεί που δεν παίρνει το περιβόητο ΤΕΜΠMΕ (Ταμείο Εγγυοδοσίας Μικρών Επιχειρήσεων) δίνοντας περίπου την εντύπωση ότι με το ταμείο αυτό μοιράζουμε λεφτά για να φτιάξουμε όποιον μικρομεσαίο έχει κέφι να κάνει μικρά μαγαζιά.

Όμως στην Ελλάδα της αρπαχτής και της λαμογιάς δεν χρειάζεται να πεις πολλά προκειμένου να μπουν στην ουρά οι πλέον απίθανοι άνθρωποι. Φρόντισαν μάλιστα οι αρμόδιοι να αποσιωπήσουν ότι τα μέτρα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα Τραπεζικό προϊόν που έχει αξία μόνο όταν ο επιχειρηματίας είναι σοβαρός και συγκεντρώνει τις προϋποθέσεις για τη συγκεκριμένη δανειοδότηση. Γιατί περί μιας ευνοϊκής δανειοδότησης επρόκειτο και τίποτε περισσότερο.

Έτρεξαν λοιπόν οι απανταχού απένταροι και «καλλιτέχνες στην αρπαχτή» και υπέβαλαν αιτήσεις στις Τράπεζες. Πάνω από 10.000 οι ενδιαφερόμενοι για τα δανεικά του ΤΕΜΠMΕ, ενώ από αυτούς δεν συγκέντρωναν προϋποθέσεις υπαγωγής ούτε 400!!!

Στριμώχτηκαν οι αρμόδιοι και για να δείξουν ότι τα συγκεκριμένα «μέτρα» υπέρ των μικρομεσαίων έχουν αντίκρισμα, άρχισαν να «σπρώχνουν» μέσα από ελεγχόμενους Τραπεζικούς μηχανισμούς (γιατί οι ιδιωτικές Τράπεζες δεν κάνουν χατίρια στο δημόσιο) κάποιες μικροαιτήσεις για μικροποσά 5-10.000 ευρώ. Στις αιτήσεις αυτές πρωταγωνίστησαν ως επενδυτές... τα κομμωτήρια. Πολύ καλά έκαναν οι άνθρωποι και πήραν τα δανεικά. Από εδώ και πέρα όπου βγει.

Έλα όμως που αντιδρούν οι υγιείς μικρομεσαίοι και άρχισαν να ειρωνεύονται πλέον την κυβέρνηση για τα πολιτικά της τερτίπια και τη δημαγωγία της στην πλάτη των μικρομεσαίων. Τι ζητούν; Στην ουσία ζητούν να σταματήσει η κοροϊδία για μέτρα ενίσχυσης των μικρομεσαίων και να σοβαρευτεί η σχετική πολιτική με πραγματική μελέτη και όχι προχειρότητες. Η σημερινή ηγεσία του ΥΠΑΝ δείχνει να βλέπει σοβαρά το πρόβλημα. Ελπίζουμε να διορθωθεί η κατάσταση.

Το ίδιο θα ζητήσουν πολύ σύντομα και όλοι αυτοί οι αγρότες που παρασύρθηκαν από τη σκόπιμη ασαφή διαφήμιση της πολιτικής για την παραγωγή βιοκαυσίμων από τις αγροτικές καλλιέργειες που προκάλεσε πάλι την «επιστράτευση» λαμογιών, αλλά και σοβαρών καλλιεργητών, αλλά πάντα με (σκόπιμη;) περιορισμένη ενημέρωση. Δεν είχαν καταλάβει δηλαδή (γιατί κανείς αρμόδιος δεν φρόντισε να τους δώσει να καταλάβουν) ότι τα βιοκαύσιμα και οι επιδοτούμενες μονάδες θα πάνε καλά όσο οι τιμές του πετρελαίου θα συνέχιζαν να χορεύουν προς τα πάνω. Και ότι με τις σημερινές τιμές του πετρελαίου τα βιοκαύσιμα θα ήταν ραπανάκια για την όρεξη... Απόδειξη ότι όσοι ασχολήθηκαν στην Ελλάδα σοβαρά με το «άθλημα» ψάχνουν τώρα να βρουν που μπορούν να πουλήσουν για σκραπ... τις μονάδες που δημιούργησαν.

Ας ρίξει μια ματιά η νέα πολιτική ηγεσία του ΥΠΑΝ να δει τι γίνεται στην πράξη, εντός της αγοράς, με την πολιτική για τα βιοκαύσιμα και πως είχαν αντιληφθεί οι αγρότες το θέμα και θα καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει τώρα που όσοι πήραν σοβαρά τις εξαγγελίες σήμερα μουντζώνουν τους ίδιους τους εαυτούς.

Και μένει τελικά η εξής απορία. Είναι τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό σε πολιτικό επίπεδο ότι πολιτικές που υπαγορεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή εκ των πραγμάτων για την ενίσχυση της οικονομίας πρέπει να παρουσιάζονται με την σοβαρότητα που αρμόζει και όχι να διατυμπανίζονται σε κάθε περίπτωση και με κάθε ευκαιρία.

Ότι η δημαγωγία με τις πολιτικές αυτές συντηρεί το απαράδεκτο κλίμα της αρπαχτής που χαρακτηρίζει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής οικονομίας εδώ και μια 20ετία τουλάχιστον. Και τέλος ότι με τον τρόπο αυτό καταδικάζουμε σε βέβαιο θάνατο όλους τους σοβαρούς, μικρομεσαίους κυρίως, επιχειρηματίες οι οποίοι ζητούν από την πολιτεία την συμπαράστασή της για να αναβαθμίσουν την παρουσία τους στην οικονομία, αλλά δυστυχώς συναντούν μόνο πολιτική εκμετάλλευση, λαϊκισμό και προχειρότητα σε βάρος τους.

Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να υπενθυμίσω ότι μέχρι να αντιληφθούν οι αρμόδιοι την ανάγκη για παράταση της φορολογικής περαίωσης η κυβέρνηση έδειχνε να έχει χωρίσει τους επιχειρηματίες σε άσπρα και μαύρα πρόβατα. Εκείνους που πρόλαβαν και έκαναν περαίωση και τους άλλους που δεν πρόλαβαν επειδή οι υπηρεσίες δεν είχαν την ικανότητα να ικανοποιήσουν όλες τις αιτήσεις!!

Αρθρογράφος: Γιώργος Κράλογλου