Η "σκληρή" πολιτική της γλάστρας

Οι τράπεζες αντιμετώπισαν και άλλοτε στο παρελθόν προβλήματα. Το 1991 στην Αμερική, η διοίκηση μεγάλης τράπεζας πήρε από τους υπαλλήλους ακόμη και τις γλάστρες που καλλώπιζαν τα γραφεία τους! Κι όχι μόνο αυτό...

Την πληροφόρηση μας την έδωσε Έλληνας που είχε ζήσει εκείνες τις δύσκολες μέρες και έχει δουλέψει σε ξένες τράπεζες για περισσότερο από είκοσι χρόνια. Αφορμή για τη συζήτηση στάθηκε η «πληροφορία» ότι ελληνική τράπεζα «έκοψε» πριν από λίγες ημέρες τα δωρεάν αναψυκτικά που πρόσφερε στα υψηλά της στελέχη. Κι εύλογα αναρωτηθήκαμε αν η «οικονομία» αυτού του μεγέθους μπορεί να φανεί στους... ισολογισμούς στο τέλος της χρήσης.

«Οι περικοπές δεν γίνονται για λόγους οικονομίας, αλλά για να συνειδητοποιήσουν τα στελέχη ότι η κατάσταση είναι δύσκολη και ότι θα πρέπει να σκέφτονται για τα πάντα στο εξής, με αυτό τον γνώμονα».

Κι άρχισε να μας εξιστορεί τη δική του εμπειρία. Το 1991, λοιπόν, μεγάλη αμερικανική τράπεζα βρέθηκε και πάλι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ένα από τα πρώτα μέτρα που έλαβε η διοίκηση ήταν να απομακρυνθούν οι γλάστρες από τους χώρους εργασίας. Μαζί με τις γλάστρες απομακρύνθηκαν και οι κηπουροί που είχαν προσληφθεί για να τις φροντίζουν. Ταυτόχρονα περιορίστηκε στο ελάχιστο η παροχή γραφικής ύλης και οι εργαζόμενοι ήσαν υποχρεωμένοι να χρησιμοποιούν και τις δύο πλευρές ενός εγγράφου για σημειώσεις ή φωτοτυπίες.

Ανάμεσα στα μέτρα που ελήφθησαν ήταν και η διακοπή της συνεργασίας με εταιρεία ταξί που εξυπηρετούσε τα στελέχη της εταιρείας. Το μέτρο απέδωσε 1 εκατομμύριο δολάρια, όταν ο τζίρος της εταιρείας ταξί συνολικά ανερχότανε σε 1,1 εκατ. δολάρια. Η εταιρεία ταξί είχε φτάσει στο σημείο να μην αναζητά άλλον πελάτη πέρα από την τράπεζα και τα στελέχη της τράπεζας να χρησιμοποιούν την εταιρεία ταξί και για τις πιο κοντινές μετακινήσεις τους.

Μέσα σε λίγες ημέρες είχε δημιουργηθεί η αίσθηση ότι οι καλές ημέρες ανήκαν στο παρελθόν και ότι το επόμενο στοίχημα θα ήταν αυτές καθαυτές οι θέσεις εργασίας. Αυτόματα οι εργαζόμενοι άρχισαν να σκέφτονται το καλό της τράπεζας και όλες οι ενέργειές τους ήταν στην κατεύθυνση της ελαχιστοποίησης του κόστους και της μεγέθυνσης του κέρδους.

Στις μέρες που έρχονται θα δούμε κι εδώ τέτοιες εικόνες. Ίσως οι εργαζόμενοι αντιδράσουν έντονα, αλλά τα πράγματα δεν είναι αστεία και δεν πρόκειται για άσκηση ετοιμότητας. Η κρίση είναι εδώ και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο έτοιμοι θα είμαστε για να αντιμετωπίσουμε τις όποιες δυσκολίες παρουσιαστούν μπροστά μας.

Κάποιοι μπορεί να πουν ότι οι θυσίες ζητούνται μόνιμα από τους εργαζόμενους, ενώ στο εξωτερικό έχουμε τελευταία παραδείγματα που στελέχη εταιρειών που δέχτηκαν την κρατική βοήθεια συνέχισαν τις σπατάλες. Ναι, δεν ζούμε μέρες 1991. Τα τελευταία είκοσι χρόνια έχουμε περάσει μέρες μεγάλης άνθησης και... κραιπάλης που μας παρέσυραν όλους προς την υπερκατανάλωση. Κάποιοι, λοιπόν, και κυρίως από τον χώρο των στελεχών των επιχειρήσεων πιστεύουν ότι η ζωή θα είναι το ίδιο γενναιόδωρη και στο μέλλον μαζί τους. Μάλλον κάνουν λάθος...

Πηγή:capital.gr